خانواده بقولات گونه دارد.که شامل علف ها، درختچه ها، پیچک ها، و درختانی است که تحت شرایط محیطی متنوع از دشت های نیمه خشک و علف زارها تا جنگل های نواحی معتدله و مناطق استوایی مرطوب می رویند. گیاهان کشت شده که برای غذای جانواران اهلی استفاده می شود شامل شبدر، نخود مزرعه ای، یونجه ، ماش، باقلا مصری و اسپرس می باشند. در میان بقولات خوراکی برای انسان واریته های زیادی از نخود، لوبیا،لوبیای چینی ، بادام زمینی ، باقلا و سویا قرار دارد.گیاهان زینتی شامل اقاقیا بنفش، طاووسی وحشی ، خلر، باقلا مصری ، ارغوان ، اقاقیا، و بسیاری دیگر از گیاهان چوبی و علفی می باشند. از بعضی از گیاهان این خانواده روغن، پروتئین، چسب، رزین، دارو، و عسل بدست می آید. اقاقیا، مهم ترین درخت این خانواده از نظر تولید عسل فراوان و چوب مرغوب می باشه. درختان یا درختچه های دیگر خانواده بقولات شامل لیلکی، درخت قهوه ارغوان خاردار می باشند. این خانواده نقش مهمی در بهبود و حاصل خیزی خاک دارند. تعدادی از آنها نیز علف هرز هستند. برگ های این خانواده معمولأ متناوب و مرکب است، به طور کلی صفت مشخص این خانواده میوه می باشد، دکه نیاز مانند بوده و از یک مادگی ساده به وجود می اید. میوه پس از رسیدن معمولأ در امتداد دو شکاف طولی باز می شود. ساختمان گل به حدی متغییر است که به سه زیر خانواده تقسیم شده است. بزرگترین زیر خانواده ان گل پروانه اسا است که شبیه نخود باغی یا نخود شیرین می باشد. پرچم ها ممکن است مجزا یا به وسیله رشته های با انحناء مختلف یکی شده باشند. با توجه به اهمیت گیاهان این خانواده برای زنبور عسل به خصوص گیاهان گون ، اقاقیا، شبدر، یونجه و اسپرس به شرح تعدادی از انها می پردازیم: