طریقه تولید عسل:
زنبورانی که وظیفه آن ها جمع آوری شهد گل است، از کندو خاج و گلهای گوناگون را که دارای رنگ و بوهای مختلف هستند از نظر کیفیت تست می کنند و آنکه از لحاظ کیفیت از همه مهمتر است انتخاب و نمونه برداری کرده و با مالیدن بدن، خود را به بو و عطر آن گل معطر می کنند. سپس به کندو بازگشته و با حرکاتی رقص مانند، ادرس صحیح آن گل انتخاب شده یعنی وضع جغرافیا یی محل، فاصله کندو تا گل، بو و عطر گل انتخاب شده را به رفقای خود منتقل کرده و در نتیجه اعضای گروه را به سمت محل انتخاب شده، هدایت می کنند.
اینجاست که انسان،با دیدن غریزه و استعداد عجیب این حشره مفید و کوچک پی به عظمت و بزرگی خداوند متعال برده و بی اختیار می گوید الله اکبر.
زنبوران شهد را از بافت ترشحی گل-که از آوند های آبکش سرچشمه می گیرد- به وسیله خرطوم، کیسه عسلی را که در شکم دارند پر نموده و به کندو بر می گردند. سپس شهد های انباشته شده را در خانه های شش ضلعی تخلیه می کنند. البته تولید عسل، آن گونه که بین مردم مشهور است، ربطی به مخرج زنبور ندارد.
زنبور عسل در طول یک روز، برای جمع آوری شهد گل تقریبأ ۴۰ بار از کندو خارج می شود، و هر نوبت حدود ۱۰دقیقه طول می کشد که از شهد ۱۰۰ گل استفاده می کند. به عبارت بهتر یک زنبور در طول روز
بر روی ۴۰۰۰ گل می نشیند و برای تولید یک گرم عسل ، باید از شهد ۱۹۰۰۰ گل بهره جوید. به راستی که زنبور، برای تهیه یک کیلوگرم عسل چقدر مشقت می کشد! شهدیکه بدین طریق در سلولها ذخیره می شود عسل نیست بلکه یک نوع شربت فوق العاده رقیقی است که برای تبدیل آن به عسل به دو نوع تغییر یکی فیزیکی یعنی غلیظ کردن شهد گل و دیگری تغییر شیمیایی یعنی تبدیل قندهای معمولی به قندهای ساده صورت می گیرد. بسیاری از افراد تصور می کنند که بعضی از نژادهای زنبور- عسل خوشمزه تر- خوش بوتر جمع آوری می کنند ولی این عقیده حقیقت ندارد و نژاد زنبورها در رنگ- بو- مزه- طعم عسل هیچ تاثیری ندارند و آنچه در این کار موثر است نوع گل و شهد گل است و آنچه نژادها در روی عسل تاثیر می گذارند مقدار محصول سالیانه است بدین معنی که بعضی از نژادهای زنبور عسل قادرند سالیانه مقدار عسل بیشتری جمع کنند و بعضی از نژادهای زنبور عسل سالیانه محصول عسل کمتری تولید کنند.
