عسل محصولی است که ا ز زمان های دور نزد بشر شناخته شده و یکی از محصولات خاج از کندو است که برای بدست آوردن آن زنبوران عسل مجبورند به خارج از کندو پرواز کرده و پس از پیدا کردن، آنرا به کندو حمل نمایند.
اهمیت عسل:
اهمیت عسل بحدی است که خداوند متعال در قرآن کریم از آن تعریف کرده و می فرماید:
خداوند به زنبوران وحی می کند در بالای کوه ها و درختان خانه بگیرند و از ثمره گلها استفاده کنید و سپس از شکم آنها نوشابه هایی به رنگ های مختلف خارج می شود که برای انسان شفا بخش است. بدر ستی که این خود نشانه ایست از بزرگی خداوند، برای افرادی که درباره آن تفکر کنند.
از پیامبر گرامی اسلام (ص) نقل شده که می فرمایند: عسل هزار و یک خاصیت دارد و هزار و یک درد را درمان می کند و هر کس بخواهد شفا پیدا کند صبح ناشتا عسل را با آب باران مخلوط کرده بنوشد .
در نوشته های قدیم مصری ۳۹۰۰ سال قبل-آمده است که: مصری ها به عسل بسیار اهمیت می دادند و از آن در درمان زخم ها و علاج بند آمدن ادرار استفاده می کردند و آن را تقویت کننده و عامل تجدید نیروی جوانی و نیز طول عمر میدانستند.
یونانیان قدیم عقیده داشتند که: خداوند متعال عمر ابدی و طولانی دارد . و نیز معتقد بودند که: پروردگار غذا های بهشتی تنا ول می کند که از مهمترین آنها می توان عسل را نام برد . کلمه نکتار (شهد گل) به زبان یونانی یعنی (آب حیات) که باعث زندگی جاودانی می شود.
ابن سینا، برای عسل اهمیت زیادی قائل بود و به بیماران خود توصیه می کرد از آن استفاده نمایند و نیز درمان اولیه سل را عسل می دانست. بدین ترتیب که: گلبرگ گل سرخ را جوشانده با عسل مخلوط کرده مصرف نمایند و بهترین زمان مصرف آنرا صبح ناشتا توصیه می کرد.
پزشکان و اطباء امروزی هم معتقدند که خوردن عسل برای بیماران قلبی،روماتیسم قلبی و سایی امراض بسیار موثر است که در قسمت درمان ها در مورد آن ، بحث خواهد شد.
عسل، یکی از شیرین ترین مواد غذایی طبیعی است که با صبحانه نیز مصرف می شود و علاوه بر آن در ساختن بستنی های عسل دار، انواع شیرینی ، نان، آب نبات، شکلات ، کیک و نیز به صورت نوشیدنی مخلوط با آب، چای، شیر، آب میوه مورد استفاده قرار می گیرد.
